تقابل دیرین

تقابل دیرین:

عمل ها و عکس العمل ها همه بر گرفته از یک هدف و مقصد می باشد که عامل در جهت رسیدن به آن حرکت می کند. مخاطبان نیز بر اساس اهداف و مقاصد خود و عامل همین برخورد را دارند.

اهداف معنوی و فرهنگی کشورها و دولت ها حقیقت انکار ناپذیری است که اهداف مادی شان را نیز تحت الشعاع قرار می دهد.

(درادامه مطلب...)

ایالات متحده آمریکا در سند چم انداز 25 ساله خود که هم اکنون در سال اول پنج ساله چهارم خود قرار دارد به صراحت تمام دشمن خود را اسلام و متصدی آن را جمهوری اسلامی معرفی می­کند و براندازی و انهدام این کشور و رژیم را از اهداف اولویت دار خود مطرح میکند، چراکه اسلام را بزرگترین خطر و مانع جهت رسیدن به اهداف خود می داند؛ این مطلب خود حاکی از این است که غرب اهداف معنوی و فرهنگی اش بر اهداف مادی اش اولویت دارد و اسلام به عنوان یک فرهنگ و اندیشه مانع آن می شود.

مطلبی که در اینجا شایان ذکر می باشد این است که دوره مطالعات این سند حدودا در دهه 1990 تا 2000 بوده که از همان سال 2000 میلادی آغاز می شود. این بازه زمانی مصادف با دوران بعد از جنگ تحمیلی می باشد، زمانی که انقلاب در عرصه بین الملل و حتی در عرصه داخلی با شرایط موجود با وجود شک های بزرگ فرهنگی ولی هنوز امکان تبیین معارف اصلیل انقلاب و اسلام ناب را نداشته است. درحالی که غرب در برابر تمامیت انقلاب اسلامی می ایستد و آن را دشمن خود میداند. این مطلب به دو صورت می توان برداشت کرد:

اول اینکه غرب با همان اطلاعات با همان اطلاعات ناقص و عدم علم کامل به اسلام این تقابل را مطرح میکند که ذاتا این فرضیه اشتباه است چرا که با تکیه بر اطلاعات ناقص و یا اشتباه نمیتوان برنامه ریزی صحیح انجام داد و به دور از روند برنامه ریزی و اهداف گذاری برای یک ابرقدرتی مانند آمریکا می باشد.

دوم اینکه بیان چنین مطلب نشان از اطلاعات کامل از این قضیه را دارد که این فرضیه خود به دو صورت علمی و تجربی میتواند امکان پذیر باشد. اما الظاهر این قدرت بیان و عملکرد حاکی از علم کامل به مبانی علمی و شواهد تجربی می باشد چرا که توانایی اجرایی کردن این مبانی می تواند با انحرافات کلانی همراه باشد. که بدست آمدن این اطلاعات بعد از انقلاب اسلامی ایران که در بازه کوتاه بعد از انقلاب(حدودا 15 سال) که کشور کلا درگیر ساماندهی دولت و مجلس و همچنین بیش از 8 سال دفاع مقدس بوده بعید به نظر می رسد.

با کمی نگاه به گذشته­ی نه چندان دور با محور عملیاتی دیگری با مشخصات شبیه به جمهوری اسلامی ایران مواجه می­شویم.

لبنان کشوری است که چندین تن از علمای تشیع را تربیت کرده است:

شیخ شمس الدین محمد بن مکی بن احمد عاملی نبطی جزینی معروف به شهید اول(صاحب کتاب شریف لمعه)

شیخ زین‌الدین بن علی بن احمد عاملی جبعی معروف به شهید ثانی(صاحب شرح لمعه)

نوالدین علی بن عبدالعالی معروف به محقق کرکی(صاحب المقاصد)

سید محمد عاملی معروف به صاحب مدارک

شیخ حسن بن زین الدین معروف به صاحب معالم

سید صدرالدین عاملی

شیخ بهایی

شیخ حرعاملی(صاحب وسائل الشیعه)

سیّد عبدالحسین شرف الدین عاملى(صاحب المراجعات)

 و... از جمله این بزرگان جهان اسلام این کشور می باشند.

اما چیزی که ازلبنان در 100 سال گذشته می بینیم چیزی جز درگیری بین مذاهب و اقوام نیست که ناامنی های بزرگی را در پی داشته است که تمامی فعالیت­ها وابستگی و نمایندگی علنی غرب و صهیونیسم را داشته اند. در این میان ظهور شخصیتی همچون امام موسی صدر و فعالیت های گسترده ایشان بر مبنای اصیل اسلام ناب تحول عظیم و عجیبی را در این کشور به وجود می آورد. انقلاب فرهنگی و معنوی امام موسی صدر پیام قاطعی از اندیشه و فرهنگ اصیل اسلام را به جهان ارائه کرد و حمایت ایشان قبل از ناپدید شدنشان از انقلاب اسلامی و امام خمینی(ره)، جمهوری اسلامی را پایگاه اصلی فرهنگ اسلامی و ادامه حرکت انبیاء به دنیا معرفی کرد.

وجود علمای بزرگ تشیع در لبنان و بعد از آن حمله همه جانبه غرب به این کشور نشان از شناخت غرب و صهیونیسم از اسلام است و ضربه جبران ناپذیری که امام موسی صدر به آنها وارد کرد، قدرت عملیاتی اسلام بخصوص تشیع را به زیبایی و به صراحت به جهان معرفی کرد.

این تشابه عمیق در آرمانهای و عملکرد انقلاب اسلامی ایران و انقلاب امام موسی صدر در لبنان بعد از گذشت بیش از 10 سال مقاومت همه جانبه ملت در مقابل دشمنان اسلام و کشور، صهیونیسم و استکبار جهانی را متوجه همان پیام قدرت شکست ناپذیر و استقامت پایدار اسلام کرد.

این تداوم گوشه کوچکی از تداوم تقابل 1400 ساله دو اندیشه بزرگ است. و شواهد گویای این حقیقت است که همانند تمامی روزهای تاریخ گذشته در زمان حال و آینده نیز تقابل ابدی این دو اندیشه وجود خواهد داشت.

شناخت عمیق و دقیق دشمن از اندیشه و فرهنگ اسلامی در طول تاریخ این امکان را به آنها داده است که بتوانند ضربات سخت و هلاک کننده ای به پیکره اندیشه و فرهنگ ناب و اصیل اسلامی بزنندو موجب انحرافاتی در آن شوند. اما در مقابل عدم دقت و اطلاع صحیح از آرمانها و اصول و فرهنگ صهیونیسم موجب شده است آسیبها، بحران ها و خدشه هایی در مبانی فرهنگی و اندیشه ای وارد شود که متاسفانه بخشی عظیمی از آنها نیز قابل جبران نبوده اند.