دیوث سیاسی یا سیاست دیوثی
چند وقتی است که دولت مردان برخلاف تمایلات و رفتارهای قبلی خود در قبال رفتارهای غربی ها مقابله می کنند. و از خود ایستادگی بروز می دهند.
حال سوال اینجاست: بازی عوض شده، یا این هم جزعی از بازی است و یا اینکه نفرات عوض شده اند؟
(در ادامه مطلب...)
بعد از انتخابات و بعد از افزایش بی حد و حساب تحریم های آمریکا علیه ایران و نقض چندین باره برجام توسط آمریکا، اخیرا به تازگی شاهد آن هستیم که دولت مردان از شخص رئیس جمهور گرفته تا وزیر خارجه محترم به صراحت علیه آمریکا سخنانی را خطابه کرده و از ژست انقلابی برای خود استفاده میکنند. این درحالی است که بعد از دوسال مردم ایران را به حج اجباری به دلایل نامعلومی اعزام میکنند.
عبارت حج اجباری به این معنا که مردم به خودی خود که از روابط سیاسی و دیپلماتیک یا مبانی اعتقادی کشورمیزبان اطلاعی ندارد کما اینکه بسیاری از مردم بدلیل همین دانستن ها انصراف دادن و به عشق زیارت قبور اهل بیت(ع) و خانه خدا مشرف می شوند اما این دولت است که باید فکر جان و امنیت مردم را بکند و با شرایط امنیتی فعلی که هیچ تضمین عملی وجود ندارد اعزام حجاج اعزام اجباری تلقی می شود و مردم را با پای خودشان وارد بازی مرگ کردن بحساب می آید.
شاید دوراز ذهن نباشد: این ژست انقلابی گری آن هم از آنانی که تا دیروز بر طبل مذاکره و تساهل و تسامح می زدند مقدمه ای برای ایجاد حس تقابل دولتی باشد. این شرایط حسی-روانی، زمانی معنا پیدا می کند که کشتار مجدد حجاج در عربستان و حمایت آمریکا را در بر داشته باشد و ایران جبرا وارد جنگ با عربستان و آمریکا شود.
به نظر می رسد این نتیجه مناسب تر خواهد بود برای افرادی که از سالیان دراز درد نابودی انقلاب و رابطه با آمریکا را به سینه کشیده اند.